Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Η παράνοια του έρωτα


Της ΧΑΡΑΣ ΖΗΚΑ, χημικού, δρος Φαρμακευτικής, harazi0@yahoo.com

Οταν βλέπουμε τον άνθρωπο που ποθούμε εκκρίνεται στο σώμα μας αδρεναλίνη, νιώθουμε την καρδιά να χτυπά δυνατά, τα γόνατα να τρέμουν και το αίμα να κοχλάζει. Θέλουμε να βρισκόμαστε μαζί του όσο πιο πολύ γίνεται, και τότε είμαστε πανευτυχείς. Κι όταν τον αποχωριζόμαστε βιώνουμε μια βαθιά αίσθηση απώλειας. Ο έρωτάς μας δεν μας αφήνει να συγκεντρωνόμαστε εύκολα στις καθημερινές μας υποχρεώσεις, η διάθεσή μας έχει έντονες μεταπτώσεις και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι αυτό το άτομο, που μας φαίνεται ξεχωριστό και μοναδικό.


Αυτή η κατάσταση θυμίζει ψυχασθένεια και εμπεριέχει μια στάλα παράνοιας. Πράγματι, έχει βρεθεί ότι υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των ερωτευμένων και των ιδεοληπτικών, δηλαδή των ατόμων που έχουν έμμονες ιδέες, που φοβούνται μη λερωθούν ή μην αρρωστήσουν. Και στις δύο περιπτώσεις παρατηρείται μείωση της σεροτονίνης, η οποία είναι νευροδιαβιβαστής, δηλαδή μεταφέρει μηνύματα μεταξύ των κυττάρων του εγκεφάλου.
Χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης παρατηρούνται και στα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη. Ο ερωτευμένος διατρέχει τον κίνδυνο να πέσει σε μελαγχολία, γι' αυτό και θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει το αγαπημένο του πρόσωπο. Οταν βέβαια καταλαγιάσει το πάθος, η σεροτονίνη επανέρχεται στα κανονικά επίπεδα.

Ενας άλλος νευροδιαβιβαστής, η φαινυλαιθυλαμίνη, ευθύνεται για την ευφορία που νιώθουμε όταν είμαστε ερωτευμένοι. Η σοκολάτα περιέχει αρκετά μεγάλη ποσότητα από αυτή την ουσία. Ισως ένας τρόπος να κάνουμε το εκλεκτό μας πρόσωπο να νιώθει μεγαλύτερη ευφορία όταν βρίσκεται μαζί μας, είναι να του χαρίζουμε άφθονα σοκολατάκια, για να αυξάνεται η φαινυλαιθυλαμίνη του!

Τι γίνεται όμως όταν ο/η εκλεκτός/ή της καρδιάς μας μάς εγκαταλείψει ή όταν νιώσουμε προδομένοι;

Μπορούμε να φτάσουμε σε κατάσταση μανίας. Σκίζουμε τα γράμματα ή τις φωτογραφίες, κλαίμε, τον παρακολουθούμε, ίσως και να θέλουμε να του καταστρέψουμε το αυτοκίνητο ή να ευχόμαστε να πάθει κάτι κακό.

Γενικά, αν δεν είχε, σίγουρα απέκτησε έναν ακούραστο εχθρό. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και δυόμισι χρόνια. Τόσος είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να επανέλθουν τα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών στα κανονικά επίπεδα.

Τα θυελλώδη συναισθήματα του έρωτα συνήθως με την πάροδο του χρόνου μεταλλάσσονται σε ειρηνική αγάπη.

Υπάρχουν ευδιάκριτες διαφορές μεταξύ αυτών των δύο εννοιών. Στον έρωτα υπάρχει παραλογισμός και ανεξέλεγκτο συναίσθημα. Στόχος είναι η ένωση δύο άγνωστων ατόμων με προορισμό τη συνουσία. Αντιθέτως, στην αγάπη επικρατεί η σωφροσύνη και έτσι μπορεί να επιτευχθεί μια υγιής κοινή ζωή, να διατηρηθεί η οικογένεια.
Οπως έλεγε ο Μ. Γκάντι «η πιο διακριτική δύναμη στον κόσμο είναι η αγάπη».

http://olalathos.blogspot.gr/2017/02/blog-post_21.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το blog TEO O ΜΑΣΤΟΡΑΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.