 |
| Οι John Bardeen, William Shockley, και Walter Brattain στα εργαστήρια Μπελ το 1948 (Φωτογραφία: Jack St.) |
Το τρανζίστορ, θεμελιώδες για όλη τη σύγχρονη τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένων των τηλεπικοινωνιών, των επικοινωνιών δεδομένων, της αεροπορίας και του εξοπλισμού εγγραφής ήχου και βίντεο, εφευρέθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 1947 – αν και ακόμη και αρκετά χρόνια αργότερα, θεωρούνταν ως ένα περίεργο επίτευγμα.
Πίσω από την ανακάλυψη κρύβονται τρεις επιστήμονες -οι Walter Brattain, John Bardeen και ο William Shockley-, οι οποίοι και θα μοιράζονταν το Νόμπελ Φυσικής τον Δεκέμβριο του επόμενου έτους για την ανακάλυψη αυτή.
Σημαντικό ρόλο, όμως, διαδραμάτισε ακόμη ένα άτομο, ο Marvin Kelley, επικεφαλής των Εργαστηρίων Μπελ, ο οποίος, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συγκέντρωσε τους συγκεκριμένους επιστήμονες για να αναπτύξει έναν διακόπτη ημιαγωγών στερεάς κατάστασης ο οποίος θα αντικαθιστούσε τον προβληματικό σωλήνα κενού. Πίστευε ότι για να στεφθεί από επιτυχία η έρευνα, οι στόχοι της οποίας παρέμεναν σε μεγάλο βαθμό γενικοί, χρειαζόταν πολύπλευρη προσέγγιση. Η ομάδα θα χρησιμοποιούσε κάποιες από τις προόδους που είχαν σημειωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου και είχαν κάνει εφικτά τα ραντάρ.
Την άνοιξη του 1945, ο Shockley είχε σχεδιάσει αυτό που ήλπιζε ότι θα ήταν ο πρώτος ενισχυτής ημιαγωγών, χωρίς όμως επιτυχία. Ο Bardeen, από πλευράς του, που ήταν θεωρητικός, πρότεινε πειράματα ώστε να ερμηνεύσει τα αποτελέσματά τους, ενώ ο Brattain ήταν αυτός που μετέτρεπε τη θεωρία σε πράξη. Παρά τις αποτυχίες και τις εντάσεις που δημιουργούνταν μεταξύ των τριών επιστημόνων, η ομάδα συνέχισε να πειραματίζεται.
Τελικά, στις 16 Δεκεμβρίου 1947, κατασκεύασαν το τρανζίστορ σημείου επαφής, φτιαγμένο από λωρίδες χρυσού φύλλου σε ένα πλαστικό τρίγωνο, ωθημένο σε επαφή με μια πλάκα γερμανίου. Ο Shockley θα δούλευε κι άλλο πάνω στην ιδέα και θα εξέλισσε την κατασκευή. Η δική του εκδοχή χρειάστηκε συνολικά τέσσερις εβδομάδες εργασίας στο χαρτί, και άλλα δύο χρόνια για τη δημιουργία της συσκευής, η οποία ήταν πιο στιβαρή και πρακτική από το τρανζίστορ σημείου επαφής των Bardeen και Brattain, και ταυτόχρονα πολύ πιο εύκολη στην κατασκευή, ώστε να μετατραπεί στο κεντρικό τεχνούργημα της ηλεκτρονικής εποχής.
Οι Bardeen και Brattain ένιωσαν ότι «παραμερίστηκαν», κάτι που επέδρασε αρνητικά στην ομάδα, αφού το περιβάλλον ήταν πια ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Οι διαφορές θα αυξάνονταν περαιτέρω, καθώς υπήρχε το ζήτημα των ονομάτων που θα αναγράφονταν στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, όπως και το ποιοι έπρεπε να εμφανίζονται σε φωτογραφίες.
Τα Εργαστήρια Μπελ αποφάσισαν να αποκαλύψουν την εφεύρεση στις 30 Ιουνίου 1948. Αρχικά δεν της δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή, τόσο από τον Τύπο όσο και από τη βιομηχανία. Παρ’ όλα αυτά από τους υπεύθυνους είχε γίνει αντιληπτό ότι το τρανζίστορ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε εφαρμογές πέρα των τηλεπικοινωνιών. Έτσι προχώρησε η προσφορά αδειών σε όσες εταιρείες επιθυμούσαν να υποβάλουν σχετική αίτηση, με αντάλλαγμα τη συνεισφορά των δικών τους διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας σε μια κοινή ομάδα.
Μία από τις πρώτες εταιρείες που δέχτηκαν την πρόταση ήταν ιαπωνική, που έκανε τα πρώτα της βήματα λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε διεθνείς φιλοδοξίες, όπως αποκάλυπτε και το αγγλόφωνο όνομά της Sony. Κάποια χρόνια αργότερα, οκτώ από τους συνεργάτες που δούλεψαν στο πλευρό του Shockley στην Καλιφόρνια μετά την παραίτησή του από τα Εργαστήρια Μπελ θα ίδρυαν τη δική τους εταιρεία με την επωνυμία Intel. Και οι δύο παραμένουν από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως μέχρι και τις μέρες μας.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog TEO O ΜΑΣΤΟΡΑΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.